حال  مناسب است نظري به جايگاه ذكر خدا در فرهنگ اسلامي پدران خود بيفكنيم و ارزش آنرا دريابيم :
 پدران و مادران با ايمان ما بهنگام تعجب مي گفتند : ما شاءَ اللّهُ ، سبْحانَ اللّهُ
 بهنگام ورود به خانه مي گفتند : يا اَللّهُ و در وقت جدا شدن از يكديگر : خداحافظ
 هنگام برخاستن از جا يا عَلي و براي رفع خستگي كار مي گفتند : خدا قوّت
 در پاسخ احوالپرسي مي گفتند : الْحَمْدُ لِلّهِ و هنگام تعارف براي غذا : بسْمِ اللّهِ و در پايان غذا ، دعاي سفره و تشكر از خدا…
 مادربزرگ ها هم قصّه را چنين آغاز مي كردند : يكي بود يكي نبود ، غير از خدا هيچكس نبود …
 روشن است كه تنفّس در اين فضا و تربيت در اين دامان ، هميشه و همه جا ياد خدا را در دلها ، و نام او را بر زبانها جاري مي سازد …
اما دوراني سياه بر ما گذشت كه با فراموش شدن نام خدا ، در و ديوار شهرها و حتي روي لباسها ، همه و همه جلوه هايي از فرهنگ غرب و عكس هنرپيشه ها گشت . ولي در سايه انقلاب بار ديگر سيمائي از ذكر خدا بر ديوار شهرها و خيابان ها و تابلوها نقش بسته است .

منبع：
کتاب تفسیر نماز ( محسن قرائتی)